Kunnen honden granen goed verteren. Daarvoor moeten we eerst weten wat granen zijn en wat ze doen in het lichaam van de hond.
WAT ZIJN GRANEN?
Granen zijn de verzamelnaam voor de zaden van grassen. Een graan bestaat uit verschillende lagen. Granen bevatten eiwitten, vetten en koolhydraten (ook wel zetmeel genoemd). Dit zijn bouwstoffen voor het lichaam. Granen zijn ook vezelrijk (zeker de volkorenvarianten), ze bevatten veel B-vitamines, mineralen en spoorelementen. Dit zijn geen bouwstoffen, maar wel voedingsstoffen die nodig zijn voor een gezond lichaam. Vezels zijn ook bij honden nodig voor de prikkeling in de darm en dus belangrijk voor een gezond maag- en darmstelsel.
WAT DOEN GRANEN IN HET LICHAAM VAN DE HOND?
Granen in hondenvoeding geven regelmatig stof tot discussie. Vaak wordt beweerd dat deze geen voedingswaarde bezitten voor honden. Zolang ze gaargekookt (ontsloten, zoals het in vaktermen genoemd wordt) zijn, kan een gezonde hond granen echter perfect verteren. Recent ontlastingsonderzoek wees uit dat bij honden van bepaalde rassen tot 98.7% van de koolhydraten verteerd zijn. De hond is door de jaren heen immers geëvolueerd waardoor zijn lichaam geleerd heeft om koolhydraten goed te kunnen verteren. Poolhonden kunnen dit over het algemeen dan weer moeilijker (zij leunen genetisch gezien nog net iets meer aan bij de wolf).
BESLUIT
Granen hebben dus een belangrijke voedingswaarde/functie, ook in het lichaam van de hond. Een gezonde hond kan perfect (ontsloten) granen verteren (de granen in brokjes zijn altijd ontsloten of gaargekookt). Alleen als er klachten (zoals jeuk, doffe vacht, slechte ontlasting,..) ontstaan na het eten van granen, kan je op een graanvrije voeding overstappen, als na onderzoek blijkt dat zij de oorzaak van deze klachten zijn.
LEIDT GRAANVRIJE VOEDING TOT HARTFALEN BIJ HONDEN?
Eiwitten zijn de bouwstenen voor het lichaam van de hond. In het lichaam vindt constant opbouw en afbraak van eiwitten plaats. Eiwitten zijn op hun beurt opgebouwd uit aminozuren.
De hond kent 22 verschillende aminozuren. Er zijn essentiële aminozuren, die je uit je voeding moet halen. En er zijn niet-essentiële aminozuren, die het lichaam zelf aanmaakt en die je dus niet noodzakelijk uit je voeding moet halen.
In het verhaal van de graanvrije voeding speelt het aminozuur taurine een belangrijke rol. Taurine staat immers onder meer in voor een goede werking van het hart. Voor de hond is taurine een niet-essentieel aminozuur. Het lichaam van de hond kan dit aminozuur immers zelf aanmaken (de kat kan dit niet). De hond moet zijn taurine dus niet uit zijn voeding halen. Deze taurine die de hond zelf aanmaakt, wordt vervolgens hergebruikt in de darm.
Wanneer nu een producent de granen weglaat uit zijn voeding, gaat hij deze vervangen door iets anders. Vaak zijn de vervangers vezelrijke producten zoals peulvruchten (bonen, erwten, linzen,…) of knolgewassen (aardappel, zoete aardappel,….). Door hun werking, zorgen deze ingrediënten er echter voor dat de taurine in de darm niet kan hergebruikt worden, wat dus zou kunnen leiden tot een taurine tekort en op termijn mogelijk hartfalen.
Ondertussen zijn de meeste voedingsfabrikanten extra taurine gaan toevoegen aan hun voedingen waardoor dit probleem zich niet meer stelt. Als het goed is, zal je op de verpakking van een graanvrije voeding kunnen nagaan of er extra taurine is toegevoegd. Zo ben je meteen ook zeker.
GRANEN EN ALLERGIE
Allergie tegen granen komt niet zo heel vaak voor. Baasjes denken soms te snel dat hun dier een allergie tegen granen heeft. Maar een voedselallergie zit vaak meer in dierlijke producten.
Als je hond dan toch een allergie heeft tegen granen, tegen welke granen kan hij of zij dan allergisch zijn: tarwe, spelt, kamut, rogge, gerst. Dit komt omdat hier gluten inzitten en het is vooral tegen deze gluten dat er allergie is en dan met name vooral die van tarwe.
Dat neemt niet weg dat een glutenallergie soms wel kan voorkomen en dat graanvrije/glutenvrije voeding dan een aanrader kan zijn. Meer nog, bij sommige rassen (border terriërs of andere kleine terriërs) heeft onderzoek aangetoond dat zij met een glutenvrij dieet geholpen kunnen zijn wanneer zij epilepsieaanvallen hebben. En andere rassen, zoals de Ierse setter, kunnen een bepaald gen missen waardoor zij bij blootstelling aan gluten het lekkende darmsyndroom kunnen krijgen.
Een glutenallergie uit zich vooral in maag/darmklachten en huidproblemen. Bij vaststelling en onderzoek van deze problemen door de dierenarts, kan (tijdelijk)overgegaan worden op een glutenvrij dieet om een glutenallergie uit te sluiten.
